[138].

minęły trzy miesiące od mojego powrotu na ojczyzny łono, do tych pagórków leśnych, do tych łąk zielonych, pól malowanych zbożem rozmaitem, gdzie panieńskim rumieńcem gryka i krowie placki. byłam pewna, że gdzieś po drodze rozjebię się w drebiezgi i nie będzie czego zbierać, tymczasem wciąż pozostaję w jednym kawałku i trzymam (nieco chwiejny) pion. prawdopodobnie dlatego, że zamiast desperacko starać się zapełnić jakoś pustkę w życiu, sercu, głowie, postawiłam na zmniejszenie ich pojemności. mocno to podszyte smutkiem, ale ma też swoje zalety.

• znowu mieszkam w moim ulubionym mieście. i na nowo się nim zachwycam.
• bardzo dużo pracuję. w tej kwestii zgadzam się całkowicie z Virginią: kobieta powinna mieć własny pokój i własne pieniądze, żeby być niezależną. poza tym głęboko wierzę w moc terapii przez pracę.
• biegam. bez presji, bez ciśnienia (staram się!), choć z ambitnym (by nie rzec: szalonym) celem na horyzoncie. czasem olewam aksamitny głos pana informującego mnie o tempie, jakie wykręcam, zapuszczam muzykę i beztrosko hasam po lesie i chynchach.
• od czasu do czasu gotuję – szybko, tanio, zdrowo i na weganie (zawsze dwie porcje, siła nawyku). czasem mi się nie chce, więc olewam temat.
• w ogóle zmieniłam całkowicie swój stosunek do jedzenia i poświęcam mu tylko tyle uwagi, ile to absolutnie konieczne. pewnie dlatego chudnę.
• dużo czytam.
• po raz pierwszy w życiu żyję na własny rachunek.
• mam namiastkę własnego pokoju – z kącikiem dekompresji zaopatrzonym w wielgachny worek sako, biurkiem z blatem zbliżonym do powierzchni Monako, DIY-ową tablicą, na której mogę rozwiązywać całki, i półkami, które wyglądają jak drabinki gimnastyczne. ale nie sądzę, bym została tu długo. wspominałam, że nie jestem jedną z tych nieustraszonych babek, które nie potrafią długo usiedzieć w jednym miejscu? kłamałam.
• dużo sprzątam. skoro mam bajzel w życiu, przynajmniej w najbliższym otoczeniu muszę mieć względny porządek.
• jestem nieco bardziej stabilna i trochę mniej mną miota. podejrzewam, że spora w tym zasługa normotymików robiących zen, ale wysiadka z emocjonalnego rollercoastera tak czy owak cieszy.
• oglądam dużo filmów. przeważnie dobrych.
• na powrót odkryłam przyjemność, jaką dają samotne wyprawy do kina.
• znowu robię plany, zamiast idiotycznie dawać się nieść z prądem.
• przestałam traktować własne ciało po łajdacku i batożyć je w myślach za wieczną niedoskonałość. i chyba po raz pierwszy w życiu dobrze się w nim czuję.
• z zachwytem odkryłam, że mam w dupie tak wiele rzeczy, że aż dziw, że tyle się tam ich mieści.
• z drugiej strony regularnie miewam też dławiącego wkurwa, na wszystko. i to daje mi napęd do działania.
• mam nowy ulubiony kubek z lawendką, z którego piję poranną kawę.
• chodzę w spódnicach.
• zawsze mam w domu czerwone wytrawne.
• nawilżam, odżywiam, ujędrniam i wygładzam to, co nawilżenia, odżywienia, ujędrnienia i wygładzenia wymaga. regularnie, a nie tylko wtedy, kiedy mi się przypomni. nie wypiękniałam od tego jakoś znacząco, ale przynajmniej mam czyste sumienie – staram się, tak?
• kupiłam pierwszy w życiu krem przeciwzmarszczkowy.
• piję obłąkane ilości herbaty.
• maluję usta na czerwono. bo tak.
• przestałam zgrywać bohaterkę i twarz kampanii nicminiejestzewszystkimsobieporadzę. kiedy sobie nie radzę, głośno o tym mówię.
• mam świetny kontakt z moim młodszym bratem.
• zrobiłam się zatrważająco zorganizowana i poważna, uczesana i przezorna. prowadzę kalendarz, podpisuję umowy, pamiętam o wizytach u lekarza, ratach i płaceniu rachunków na czas. mam nawet arkusz w Excelu, w którym zapisuję wszystkie wydatki (ja!).
• po raz pierwszy od stu lat zapuszczam włosy nie po to, żeby przerobić je na dready. i pierwszy raz w życiu nie jestem brunetką.
• słucham dużo muzyki. także z gatunku guilty pleasures.
• mam zdecydowanie twardszą dupę i mniej się mazgaję. a kiedy już bardzo muszę, oglądam Me Before You, żeby mieć wiarygodny pretekst.
• znowu mam życie towarzyskie i stały kontakt ze znajomymi i przyjaciółmi.
• po tym, jak zostawiłam w Australii jakieś trzy czwarte garderoby, mam trzy ciuchy na krzyż. ale w końcu noszę tylko takie rzeczy, które faktycznie lubię.
• wiem, czego z całą pewnością nie chcę, i nauczyłam się artykułować stanowcze „nie”.
• w związku z czym zrobiłam się chyba z lekka zołzowata.
• co wieczór robię listę drobnych uciech i miłych rzeczy, które zdarzyły mi się w ciągu dnia.
• w ogóle robię mnóstwo list, zwłaszcza zadań do wykonania, bo pomagają mi zebrać się do kupy. o dziwo, konsekwentnie skreślam z nich kolejne punkty.
• nauczyłam się spać sama i uczyniłam z łóżka centrum dowodzenia nad światem. w związku z czym regularnie budzę się z telefonem/Kundlem/książką/e-papierochem/pluszową żyrafą o imieniu Klara pod tyłkiem.
• regularnie się rozpieszczam. bo nikt inny tego za mnie nie zrobi.

jedyny podmiot zdarzeń – ja.